Гулнур Оразымбетова - Коркыт-Кобыз

Қорқыт бабамыздан қалған,
Қобыз - өкініш пен арман.
Тыңдасаң, сыр айтады,
Өкініп мұң айтады.

Оғыз - ұрпақтары тірі,
Қобыз заманының үні.
Бозінген боздағаны,
Жүректі қозғағаны.

Қорқыт, әруағы қозған,
Қобыз, қиялынан озған.
Шежіре шер тартады.
Өнердің алды аспаны.

Қобыз - дүниенің шегі,
Қорқыт - тәңірімнің тегі.
Мәртігін мақұлдатқан,
Өлместің отын жаққан.